Φυλετικό καλειδοσκόπιο
Η κοινωνία της Λατινικής Αμερικής διαβαθμίζεται ως εξής:
Α. Ανώτερη τάξη των λευκών που καθορίζουν ην πολιτική και οικονομική ζωή.
Β. Μικρομεσαία τάξη των "μεστίσος", δηλαδή των μιγάδων λευκής και ινδιάνικης καταγωγής.
Β.1. Σε καλύτερη μοίρα βρίσκονται οι "κουαρτερόνες", δηλαδή οι τέταρτης γενιάς μιγάδες, που πλησιάζουν σε αξία τους λευκούς.
Γ. Μεσαία τάξη β΄ των "μουλάτος", δηλαδή των μιγάδων λευκής και αφρικανικής προέλευσης (από τους
σκλάβους).
Δ. μεσαία τάξη των μιγάδων λευκής και άπω ανατολίτικης καταγωγής, η οποία υφίσταται σε ελάχιστα εκατοστιαία ποσοστά.
Ε. Αδιαβάθμιστη τάξη των Άπω Ανατολιτών, που ζουν απομονωμένοι σε κλειστό κύκλο, μαθαίνουν ελάχιστα Ισπανικά και ασχολούνται με το εμπόριο και τα εστιατόρια.
ΣΤ. Χαμηλή τάξη των μαύρων (νέγρων) απογόνων των σκλάβων από τη Δυτική Αφρική, που υποφέρουν ακόμη από τις πληγές του ρατσισμού στη σύγχρονη δικαστική και πολιτική ζωή.
Ζ. Χαμηλή τάξη των Ινδιάνων. Αυτοί είναι οι πιο αδικημένοι, αφού έχασαν τη γη και την αμιγή πολιτιστική ταυτότητά τους.
Η. Χαμηλή τάξη των μιγάδων μεταξύ μαύρων και Άπω Ανατολιτών. Φημίζονται για τον επιθετικό χαρακτήρα τους.
Μέχρι και τη δεκαετία του 1980, οι Λατινοαμερικανοί, σε γενικές γραμμές δυσκολεύονταν να παραδεχτούν την ινδιάνικη καταγωγή τους. Τα τελευταία χρόνιας, όμως, η νέα τάση εκμετάλλευσης του ιθαγενούς στοιχείου ως "Εθνικό Σύμβολο" κατακτά ολοένα και περισσότερους οπαδούς. Οι Ινδιάνοι Αϋμαρά, που προϋπήρχαν των Ίνκας και συνεχίζουν να ζουν σήμερα στη Βολιβία, χρησιμοποιούν το ρήμα "awatkipasipxañanakasatak", που περιφραστικά σημαίνει: "πρέπει να ελέγχουμε την ακεραιότητά μας, δηλαδή να συντηρούμε τις αξίες των προγόνων στην ιδιοσυγκρασία μας και να τις μεταδίδουμε στις νεότερες γενιές του πολιτισμού Αϋμάρα." Έτσι, σήμερα υπάρχουν δύο τάσεις "ιθαγενοφιλίας":
Α. η υπερεθνικιστική
Β. η τουριστική εκμετάλλευση.
Πάντως, η απόλυτη απέχθεια προς τους έγχρωμους ιθαγενείς έχει περιοριστεί σε περιοχές όπως το Τσιάπας στο Μεξικό και σ΄ αυτό βοήθησε το γεγονός ότι από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα έχουν αναδειχτεί μέσα στους αιώνες αρκετές προσωπικότητες, όπως ο φύλαρχος Γουαϋκαϋπούρο των Καράκας στη Βενεζουέλα, ο Περουβιανός "μεστίσο" απελευθερωτής Τούπαχ Αμάρου, ή η Ριγομπέρτα Μεντσού από τη Γουατεμάλα, που βραβεύτηκε με Νομπέλ Ειρήνης για την κοινωνική της προσφορά στους ιθαγενείς Κ΄ιτσέ-Μάγια των Κεντροαμερικανικών Υψιπέδων.
Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής διακρίνονται σε:
Α. Λευκές, όπως η Ουρουγουάη
Β. Μικτές, όπως το Μεξικό
Γ. Ιθαγενείς, όπως η Παραγουάη
Δ. Αφροαμερικανικές, όπως η Κούβα.
Έτσι, λοιπόν, οι "μεστίσος" έχουν ως ιδεώδες να ελέγχουν τη ζωή τους. Οι Ινδιάνοι, αντίθετα, τείνουν να
αποδέχονται υπομονετικά τα γεγονότα. Οι μιγάδες κυριαρχούν στα πράγματα της ζωής. Οι ιθαγενείς προσαρμόζονται στην κοινωνική ζωή. Οι "μεστίσος" είναι ατομικιστές. Οι Ινδιάνοι καταπνίγουν το εγώ τους. Οι μιγάδες μεθούν με τη φαλλοκρατία τους. Οι φαλλοκράτες όμως έχουν καταλάβει ότι οι γυναίκες διαθέτουν υψηλή νοημοσύνη και ικανότητες, και γι΄ αυτό το λόγο οι άνδρες "ματσίστας" χρησιμοποιούν τη φαλλοκρατία τους ως σωσίβιο για τη λύτρωσή τους.
Α. Ανώτερη τάξη των λευκών που καθορίζουν ην πολιτική και οικονομική ζωή.
Β. Μικρομεσαία τάξη των "μεστίσος", δηλαδή των μιγάδων λευκής και ινδιάνικης καταγωγής.
Β.1. Σε καλύτερη μοίρα βρίσκονται οι "κουαρτερόνες", δηλαδή οι τέταρτης γενιάς μιγάδες, που πλησιάζουν σε αξία τους λευκούς.
Γ. Μεσαία τάξη β΄ των "μουλάτος", δηλαδή των μιγάδων λευκής και αφρικανικής προέλευσης (από τους
σκλάβους).
Δ. μεσαία τάξη των μιγάδων λευκής και άπω ανατολίτικης καταγωγής, η οποία υφίσταται σε ελάχιστα εκατοστιαία ποσοστά.
Ε. Αδιαβάθμιστη τάξη των Άπω Ανατολιτών, που ζουν απομονωμένοι σε κλειστό κύκλο, μαθαίνουν ελάχιστα Ισπανικά και ασχολούνται με το εμπόριο και τα εστιατόρια.
ΣΤ. Χαμηλή τάξη των μαύρων (νέγρων) απογόνων των σκλάβων από τη Δυτική Αφρική, που υποφέρουν ακόμη από τις πληγές του ρατσισμού στη σύγχρονη δικαστική και πολιτική ζωή.
Ζ. Χαμηλή τάξη των Ινδιάνων. Αυτοί είναι οι πιο αδικημένοι, αφού έχασαν τη γη και την αμιγή πολιτιστική ταυτότητά τους.
Η. Χαμηλή τάξη των μιγάδων μεταξύ μαύρων και Άπω Ανατολιτών. Φημίζονται για τον επιθετικό χαρακτήρα τους.
Μέχρι και τη δεκαετία του 1980, οι Λατινοαμερικανοί, σε γενικές γραμμές δυσκολεύονταν να παραδεχτούν την ινδιάνικη καταγωγή τους. Τα τελευταία χρόνιας, όμως, η νέα τάση εκμετάλλευσης του ιθαγενούς στοιχείου ως "Εθνικό Σύμβολο" κατακτά ολοένα και περισσότερους οπαδούς. Οι Ινδιάνοι Αϋμαρά, που προϋπήρχαν των Ίνκας και συνεχίζουν να ζουν σήμερα στη Βολιβία, χρησιμοποιούν το ρήμα "awatkipasipxañanakasatak", που περιφραστικά σημαίνει: "πρέπει να ελέγχουμε την ακεραιότητά μας, δηλαδή να συντηρούμε τις αξίες των προγόνων στην ιδιοσυγκρασία μας και να τις μεταδίδουμε στις νεότερες γενιές του πολιτισμού Αϋμάρα." Έτσι, σήμερα υπάρχουν δύο τάσεις "ιθαγενοφιλίας":
Α. η υπερεθνικιστική
Β. η τουριστική εκμετάλλευση.
Πάντως, η απόλυτη απέχθεια προς τους έγχρωμους ιθαγενείς έχει περιοριστεί σε περιοχές όπως το Τσιάπας στο Μεξικό και σ΄ αυτό βοήθησε το γεγονός ότι από τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα έχουν αναδειχτεί μέσα στους αιώνες αρκετές προσωπικότητες, όπως ο φύλαρχος Γουαϋκαϋπούρο των Καράκας στη Βενεζουέλα, ο Περουβιανός "μεστίσο" απελευθερωτής Τούπαχ Αμάρου, ή η Ριγομπέρτα Μεντσού από τη Γουατεμάλα, που βραβεύτηκε με Νομπέλ Ειρήνης για την κοινωνική της προσφορά στους ιθαγενείς Κ΄ιτσέ-Μάγια των Κεντροαμερικανικών Υψιπέδων.
Οι χώρες της Λατινικής Αμερικής διακρίνονται σε:
Α. Λευκές, όπως η Ουρουγουάη
Β. Μικτές, όπως το Μεξικό
Γ. Ιθαγενείς, όπως η Παραγουάη
Δ. Αφροαμερικανικές, όπως η Κούβα.
Έτσι, λοιπόν, οι "μεστίσος" έχουν ως ιδεώδες να ελέγχουν τη ζωή τους. Οι Ινδιάνοι, αντίθετα, τείνουν να
αποδέχονται υπομονετικά τα γεγονότα. Οι μιγάδες κυριαρχούν στα πράγματα της ζωής. Οι ιθαγενείς προσαρμόζονται στην κοινωνική ζωή. Οι "μεστίσος" είναι ατομικιστές. Οι Ινδιάνοι καταπνίγουν το εγώ τους. Οι μιγάδες μεθούν με τη φαλλοκρατία τους. Οι φαλλοκράτες όμως έχουν καταλάβει ότι οι γυναίκες διαθέτουν υψηλή νοημοσύνη και ικανότητες, και γι΄ αυτό το λόγο οι άνδρες "ματσίστας" χρησιμοποιούν τη φαλλοκρατία τους ως σωσίβιο για τη λύτρωσή τους.