Ετήσιο Σεμινάριο Λατινοαμερικανικού πολιτισμού του Ηλία Ταμπουράκη στον Όμιλο UNESCO Ν. Πειραιώς & Νήσων, 2004-2005.
Πάνθεον: Θεϊκοί Αυτοκράτορες της Δημιουργίας και δυνάμεις της συντήρησης
Ο συμβολισμός του δωδεκάθεου απορρέει από τα αστρολογικά πρότυπα του ηλιακού ημερολογίου, που θεωρούνται σταθεροί παράγοντες για την οργάνωση των κοινοτήτων σε συγκεκριμένες χρονικές ενότητες. Ο αριθμός 12 συναντάται στη λατρεία, στο μύθο και στην τέχνη. Εκτός από την αρχαία Ελλάδα, υπήρχαν δωδεκάθεα στην Αίγυπτο, τη Βαβυλώνα, την Ασσυρία, στη Χαλδαία και στο Βαβυλωνιακό Ελάμ (Elam) -το σημερινό Χουζιστάν ( خوزستان Khūzestān) του νοτιοδυτικού Ιράν (Iran), όπως επίσης και στους Χετταίους, στους Ετρούσκους, στους Ρωμαίους και στα γερμανικά φύλλα. Ακόμη και στο Χριστιανισμό, οι μαθητές του Ιησού ήταν 12. Οι θεοί έδιναν με τη στάση ζωής τους το παράδειγμα της ενότητας και της ακεραιότητας στις κλασικές κοινωνίες. Οι θεότητες εμφανίζονται σε ζεύγη ετερώνυμων στοιχείων ή αλληλοσυμπληρούμενων μορφών, κι ενσωματώνονται μ’ αυτόν τον τρόπο στις δραστηριότητες της Ανθρωπότητας. Ο Πλάτων ταξινομεί την πολιτική του σκέψη βασιζόμενος στον αριθμό 12. Το Ελληνο-ρωμαϊκό Πάνθεο αντιστοιχούσε στα 12 μηνιαία σύμβολα του ωροσκοπίου, στους Μάγια όμως, ο ζωδιακός κύκλος είχε 13 μήνες (των 20 ημερών):
Οι αυτοκράτορες, ερπετά όπως ο Γκ’ουκουμάτς (K’ukumatz) των ορεινών Μάγια της Γουατεμάλας ή ο Κετσαλκόατλ (Quetzalcóatl) των Αζτέκων στο κεντρικό Μεξικό, ή Μίνωες και μινώταυροι από την Κρήτη, μαρτυρούν ένα παρελθόν, όπου ο θεοποιημένος βασιλιάς ήταν ευεργέτης αρχαίων αγαθών και κτήτορας της δύναμης της Δημιουργίας και της συντήρησης. Μεταμορφώνεται σε τυραννικό κυρίαρχο και μετατρέπει το θεοκρατικό βασίλειό του –που διέπεται από αυστηρές κοινωνικές δομές- σε εμπορική αυτοκρατορία, όπου το κάθε άτομο ενεργεί για τον προσωπικό του πλουτισμό. Αυτή είναι η χρονική στιγμή που ο Ήρωας παίρνει την πρωτοβουλία να γκρεμίσει το κατεστημένο μέσω της αναγέννησης που ορίζει ο νόμος της Φύσης.
Οι αυτοκράτορες, ερπετά όπως ο Γκ’ουκουμάτς (K’ukumatz) των ορεινών Μάγια της Γουατεμάλας ή ο Κετσαλκόατλ (Quetzalcóatl) των Αζτέκων στο κεντρικό Μεξικό, ή Μίνωες και μινώταυροι από την Κρήτη, μαρτυρούν ένα παρελθόν, όπου ο θεοποιημένος βασιλιάς ήταν ευεργέτης αρχαίων αγαθών και κτήτορας της δύναμης της Δημιουργίας και της συντήρησης. Μεταμορφώνεται σε τυραννικό κυρίαρχο και μετατρέπει το θεοκρατικό βασίλειό του –που διέπεται από αυστηρές κοινωνικές δομές- σε εμπορική αυτοκρατορία, όπου το κάθε άτομο ενεργεί για τον προσωπικό του πλουτισμό. Αυτή είναι η χρονική στιγμή που ο Ήρωας παίρνει την πρωτοβουλία να γκρεμίσει το κατεστημένο μέσω της αναγέννησης που ορίζει ο νόμος της Φύσης.