Άξιον εστί η Αμοργός
Επειδή τα δάκρυα είναι κι αυτά πατρίδα που δε χάνεται, ΄κεί που γυαλίσαν κάποτε ύστερα η αλήθεια ήρθε.
Ο. Ελύτης
Ο. Ελύτης
.
Οι Έλληνες ζουν με το φως χωρίς να το αναλύουν.
Αντικατέστησαν τη μέθη της βαρβαρότητας και
την υποταγή στο δεσποτισμό με τη θεότητα
του φωτός και της καλλιτεχνικής δημιουργίας,
τον Απόλλωνα, αναζητώντας αδιάκοπα
με το θαλασσοπόρο πάθος τους
νέες επικράτειες του πνεύματος,
επιδιώκοντας να διευρύνουν και να σπάσουν
τα σύνορα με την ακτινοβολίια του φωτός του λόγου.
Αντικατέστησαν τη μέθη της βαρβαρότητας και
την υποταγή στο δεσποτισμό με τη θεότητα
του φωτός και της καλλιτεχνικής δημιουργίας,
τον Απόλλωνα, αναζητώντας αδιάκοπα
με το θαλασσοπόρο πάθος τους
νέες επικράτειες του πνεύματος,
επιδιώκοντας να διευρύνουν και να σπάσουν
τα σύνορα με την ακτινοβολίια του φωτός του λόγου.
.
Αλλά πρώτα θα δεις την ερημιά και θα της δώσεις
το δικό σου νόημα.
το δικό σου νόημα.
.
Μπροστά σ' ένα πέλαγος από θυμάρια,
το αόρατο σύννεφο των αρωμάτων που ανεβαίνει
ως θυμίαμα στον ουρανό...
το αόρατο σύννεφο των αρωμάτων που ανεβαίνει
ως θυμίαμα στον ουρανό...
.
Και ψηλά πολύ πάνω απ' τα κύματα έστησε τα χωριά των βράχων.
.
Οι μπλε πόρτες και τα παράθυρα ανοίγουν
στον ουρανό.
στον ουρανό.
.
Με την πατρίδα τους δεμένη στα πανιά
και τα κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα,
οι ναυαγοί κοιμήθηκαν
ήρεμοι σαν αγρίμια νεκρά
μέσα στων σφουγγαριών τα σεντόνια,
αλλά τα μάτια των φυκιών
είναι στραμένα στη θάλασσα.
(Ν. Γκάτσος, Μ. Χατζηδάκις)
και τα κουπιά στον άνεμο κρεμασμένα,
οι ναυαγοί κοιμήθηκαν
ήρεμοι σαν αγρίμια νεκρά
μέσα στων σφουγγαριών τα σεντόνια,
αλλά τα μάτια των φυκιών
είναι στραμένα στη θάλασσα.
(Ν. Γκάτσος, Μ. Χατζηδάκις)
.
Γαλάζια πέτρα στο γιαλό,
και νάρχονται με το καλό...
(Γιαλίτικο τραγούδι)
Όμορφη γλώσσα, αρωματισμένη με αρχαιότητα.
και νάρχονται με το καλό...
(Γιαλίτικο τραγούδι)
Όμορφη γλώσσα, αρωματισμένη με αρχαιότητα.
.
«Η ειρήνη θέλει δύναμη να την αντέξεις» είπε
και στροφή γύρω του κάνοντας μ' ανοιχτές παλάμες έσπειρε
φλόμους κρόκους καμπανούλες
όλων των ειδών της γης τ' αστέρια
τρυπημένα στο ένα φύλλο τους για σημείο καταγωγής
και υπεροχή και δύναμη
ΑΥΤΟΣ
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!
(Ο. Ελύτης)
και στροφή γύρω του κάνοντας μ' ανοιχτές παλάμες έσπειρε
φλόμους κρόκους καμπανούλες
όλων των ειδών της γης τ' αστέρια
τρυπημένα στο ένα φύλλο τους για σημείο καταγωγής
και υπεροχή και δύναμη
ΑΥΤΟΣ
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!
(Ο. Ελύτης)
.
Πλαγιά ολοκέντητη από χτιά.
.
Τ' αερικά λουφάζουν στο φως της ημέρας
και βγαίνουν δειλιασμένα κάπως στο φεγγαρόφωτο, μα ουρλιάζουν στο πηχτό σκοτάδι.
και βγαίνουν δειλιασμένα κάπως στο φεγγαρόφωτο, μα ουρλιάζουν στο πηχτό σκοτάδι.
.
Εξόριστη Θεά...
.
Μια συναδέλφωση ματιών και χεριών.
.
Μία καθολική κατάκτηση συντελείται στον ψυχισμό του ξένου.
.
Κι ας μην ένοιωσε ποτέ κανείς του μέλλοντος αρχαιολόγος...
.
Τότε, οι δυο κουρσάροι πού ΄χαν κλέψει
το θησαυρό, τρύπωσαν σε μια σπηλιά, ψηλά απά
στο βουνό, για ν' αγναντεύουν το πειρατικό καράβι,
πέρα στο γιαλίτικο όρμο.
Μια γριά, όμως, που κρυφοκοιτούσε τα βήματά τους, ηπήε στο κουρσάρικο το πλοίο και πρόδωσε στους άλλους το λιμέρι των κλεφτών.
Τό 'κανε για να σώσει την κρυψώνα τής Κυρά- Παναγιάς, που σε καιρούς επιδρομών φιλοξενούσε τα παιδιά με τα φλουριά στο λαιμό και τις κουλούρες του ψωμιού στην ποδιά....
Οι πειρατές σκοτώσαν τ' αδέρφια τους,
τους κλέφτες, κι όταν η γριά με τα θαλασσιά μάτια γύρεψε την ευγνωμοσύνη τους, εκείνοι την έριξαν απ' τα γκρεμνά.
Από τότε, ο τόπος αναδύει μύρο...
το θησαυρό, τρύπωσαν σε μια σπηλιά, ψηλά απά
στο βουνό, για ν' αγναντεύουν το πειρατικό καράβι,
πέρα στο γιαλίτικο όρμο.
Μια γριά, όμως, που κρυφοκοιτούσε τα βήματά τους, ηπήε στο κουρσάρικο το πλοίο και πρόδωσε στους άλλους το λιμέρι των κλεφτών.
Τό 'κανε για να σώσει την κρυψώνα τής Κυρά- Παναγιάς, που σε καιρούς επιδρομών φιλοξενούσε τα παιδιά με τα φλουριά στο λαιμό και τις κουλούρες του ψωμιού στην ποδιά....
Οι πειρατές σκοτώσαν τ' αδέρφια τους,
τους κλέφτες, κι όταν η γριά με τα θαλασσιά μάτια γύρεψε την ευγνωμοσύνη τους, εκείνοι την έριξαν απ' τα γκρεμνά.
Από τότε, ο τόπος αναδύει μύρο...
.
Οι βουδιστές θα μπορούσαν να διαβάσουν
την προηγούμενη ζωή τους στα πρόσωπα
του νησιού...
την προηγούμενη ζωή τους στα πρόσωπα
του νησιού...
.
Φωτογραφία του Παντελή Δεσποτίδη.
Τον ευχαριστώ που άνοιξε για μένα τις κρυψώνες
και τα μυστικά σεντούκια του νησιού του.
Τον ευχαριστώ που άνοιξε για μένα τις κρυψώνες
και τα μυστικά σεντούκια του νησιού του.
.
Στην αρχή το φως και η ώρα η πρώτη
που τα χείλη ακόμη στον πηλό
δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου,
αίμα πράσινο και βολβοί στη γη χρυσοί.
Πανωραία στον ύπνο της άπλωσε και η θάλασσα
γάζες αιθέρος τις αλεύκαντες
κάτω απ' τις χαρουπιές και τους μεγάλους όρθιους φοίνικες.
Εκεί μόνος αντίκρισα
τον κόσμο.
(Ο. Ελύτης)
που τα χείλη ακόμη στον πηλό
δοκιμάζουν τα πράγματα του κόσμου,
αίμα πράσινο και βολβοί στη γη χρυσοί.
Πανωραία στον ύπνο της άπλωσε και η θάλασσα
γάζες αιθέρος τις αλεύκαντες
κάτω απ' τις χαρουπιές και τους μεγάλους όρθιους φοίνικες.
Εκεί μόνος αντίκρισα
τον κόσμο.
(Ο. Ελύτης)
.
Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες
η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος
«Κάθε λέξη κι από 'να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος» είπε
«Και πολλά τα λιόδεντρα
που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως
κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σου
και πολλά τα τζιτζίκια
που να μην τα νιώθεις
όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου
αλλά λίγο το νερό
για να το 'χεις Θεό και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του
και το δέντρο μονάχο του
χωρίς κοπάδι
για να το κάνεις φίλο σου
και να γνωρίζεις τ' ακριβό του τ' όνομα
φτενό στα πόδια σου το χώμα
για να μην έχεις που ν' απλώσεις ρίζα
και να τραβάς του βάθους ολοένα
και πλατύς επάνου ο ουρανός
για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη»
ΑΥΤΟΣ
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!
(Ο. Ελύτης)
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες
η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος
«Κάθε λέξη κι από 'να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος» είπε
«Και πολλά τα λιόδεντρα
που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως
κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σου
και πολλά τα τζιτζίκια
που να μην τα νιώθεις
όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου
αλλά λίγο το νερό
για να το 'χεις Θεό και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του
και το δέντρο μονάχο του
χωρίς κοπάδι
για να το κάνεις φίλο σου
και να γνωρίζεις τ' ακριβό του τ' όνομα
φτενό στα πόδια σου το χώμα
για να μην έχεις που ν' απλώσεις ρίζα
και να τραβάς του βάθους ολοένα
και πλατύς επάνου ο ουρανός
για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη»
ΑΥΤΟΣ
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!
(Ο. Ελύτης)
.
Μία φωτογραφία λιγότερη ίσως είναι αυτή
που θα αφήσει μερικά δευτερόλεπτα ελεύθερα
τα μάτια...
που θα αφήσει μερικά δευτερόλεπτα ελεύθερα
τα μάτια...
.
Πέφτουν τ' αστέρια μες τη Νικουριά...
.
.
ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ το φως και η πρώτη
χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου,
η αλκή μες στο ζώο που οδηγεί τον ήλιο,
το φυτό που κελάηδησε και βγήκε η μέρα,
η στεριά που βουτά και υψώνει αυχένα,
ένα λίθινο άλογο που ιππεύει ο πόντος,
οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες,
η μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος.
(Ο. Ελύτης)
χαραγμένη στην πέτρα ευχή του ανθρώπου,
η αλκή μες στο ζώο που οδηγεί τον ήλιο,
το φυτό που κελάηδησε και βγήκε η μέρα,
η στεριά που βουτά και υψώνει αυχένα,
ένα λίθινο άλογο που ιππεύει ο πόντος,
οι μικρές κυανές φωνές μυριάδες,
η μεγάλη λευκή κεφαλή Ποσειδώνος.
(Ο. Ελύτης)
Ευχαριστώ τον φίλο μου Παντελή Δεσποτίδη,
που μου άνοιξε το μπαούλο με τους μυστικούς θησαυρούς του νησιού του...
που μου άνοιξε το μπαούλο με τους μυστικούς θησαυρούς του νησιού του...