Ιαπωνική Πρεσβεία, The Japan Foundation, Nippon Club,
Επιτροπή Ελληνοιαπωνικής Φιλίας, Κέντρο Τεχνών του Πάρκου Ελευθερίας, Αθήνα:
Ομιλία: Hôgaku Shin’nai (παραδοσιακή μουσική του 16ου αι.),
Διερμηνεία του «Εθνικού Θησαυρού» Kubodera Keizaburo (ιαπωνικά-ελληνικά) από τον Ηλία Ταμπουράκη,
23 Μαίου 1999
(Βλ. κείμενο πιο κάτω από το video της youtube.)
Επιτροπή Ελληνοιαπωνικής Φιλίας, Κέντρο Τεχνών του Πάρκου Ελευθερίας, Αθήνα:
Ομιλία: Hôgaku Shin’nai (παραδοσιακή μουσική του 16ου αι.),
Διερμηνεία του «Εθνικού Θησαυρού» Kubodera Keizaburo (ιαπωνικά-ελληνικά) από τον Ηλία Ταμπουράκη,
23 Μαίου 1999
(Βλ. κείμενο πιο κάτω από το video της youtube.)
Αρχαία μουσική της Ιαπωνίας
100 ΧΡΟΝΙΑ ΦΙΛΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΙΑΠΩΝΙΑΣ Ζωντανές Ιαπωνικές Παραδόσεις Σήμερα
Hôgaku Shin’nai
23-05-‘99
To shin’nai είναι παραδοσιακή μελοποιημένη αφήγηση με συνοδεία του τρίχορδου μουσικού οργάνου shamisen, το οποίο είχε φτάσει από την Κίνα στην Ιαπωνία στα 1560 μ. Χ. –δηλ. κατά τα τέλη της περιόδου Muromachi- έχοντας περάσει πρώτα από την νησιωτική περιοχή της Okinawa.
Πρίν την άφιξη του κινέζικου εκείνου οργάνου, υπήρχε στην Ιαπωνία το λαούτο biwa, με το οποίο επιβίωνε οικονομικά η υψηλή τάξη των περιπλανώμενων τυφλών.
Η Ιαπωνική κοινωνία δέχτηκε το shamisen και το ανέδειξε σταδιακά σε λαϊκή τέχνη ευρείας αποδοχής, παραγκωνίζοντας το biwa, στην επόμενη ιστορική εποχή Azuchi-Momoyama.
Η μουσική του οργάνου shamisen είναι η κύρια επένδυση της αφηγηματικής ποίησης για το θέατρο Kabuki. Αρχικά έπαιρναν μέρος στις παραστάσεις μόνο γυναίκες. Αυτό όμως καταργήθηκε από το καθεστώς του Shôgun Tokugawa.
Από τις ερμηνείες μεμονωμένων καλλιτεχνών προέκυψαν διάφορες μουσικές παραλλαγές, όπως: τo ichiyû-bushi, το bungo-bushi, το gidayû-bushi, το tokiwazu-bushi, το fujimatsu-bushi, και άλλα.
Το shin’naiπροήλθε από το είδος bungo-bushi, περίπου στα 1750, δηλαδή τον τελευταίο αιώνα της περιόδου Edo(=Τόκυο).
Οι ερμηνευτές έχουν συνήθως ένα καλλιτεχνικό προσωνύμιο, όπως π.χ., ο Tsuruga, ο οποίος δημιούργησε την ομώνυμη τεχνοτροπία που θα παρουσιάσουμε σήμερα. Η λέξη tsuru σημαίνει: πουλί-γερανός, και είναι ένα από τα συμβολικά στοιχεία της Ιαπωνίας που συναντάται και στην τέχνη του χαρτιού origami. Το ίδιο ψευδώνυμο έχει επιλέξει και ο κύριος KuboderaKeizaburo, που θα έχουμε την τιμή να ακούσουμε σήμερα.
Το περιεχόμενο του έργου Akegarasuyume-noawayuki, που θα ερμηνεύσει αποσπασματικά, είναι ερωτικό, με κατάληξη διπλής ερωτικής αυτοκτονίας, και μπορεί να συγκριθεί με το σαικσπηρικό μοτίβο του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.
(Απόδοση: Ηλίας Ταμπουράκης)
O-hayô gozaimasu! Yôkoso!
Στα πλαίσια των εκδηλώσεων με τίτλο:
“Ζωντανές Ιαπωνικές Παραδόσεις Σήμερα”,
που οργανώνει ο Ιαπωνικός Σύνδεσμος σε συνεργασία με
την Ιαπωνική Πρεσβεία, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης
100 ετών Ελληνο-Ιαπωνικής Φιλίας,
σας καλωσορίζουμε και σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας.
Εκτός των βασικών στοιχείων γύρω από το μουσικό είδος Hôgaku Shin’nai, τα οποία μπορείτε να βρείτε στο έντυπο που διανέμεται στην είσοδο,
θα ήθελα να προσθέσω ορισμένες λεπτομέρειες που αφορούν το περιεχόμενο αυτής της λυρικής διήγησης:
Ο τίτλος του λογοτεχνικού έργου είναι: “Akegarasu yume-no awayuki”,
και παρουσιάζει σχετική περιπλοκότητα στη μετάφραση, λόγω του λυρισμού του.
Περιφραστικά θα μπορούσα να πω οτι σημαίνει:
“Το λεπτό χιόνι στο όνειρο του λαμπερού κορακιού”.
Η τυπική ιστορία, που συναντάται με διάφορες παραλλαγές, εκτυλίσσεται σ΄ έναν οίκο ανοχής με πολύ ψηλούς τοίχους -για ν΄αποφεύγονται οι αποδράσεις των εργαζόμενων κοριτσιών, που συνηθίζονταν τότε στην Ιαπωνία.
Εκεί, μία χορεύτρια, η Urazato, ερωτεύεται έναν πελάτη, τον Tokijiro, που είναι όμως παντρεμένος.
Επειδή η Urazatoήταν πολυέξοδη, ο Tokijiroαποφάσισε να μπει κρυφά στο δωμάτιό της, χωρίς να πληρώσει την επιστάτρια YariteBaba. Εκείνη όμως το έμαθε αμέσως, και έβγαλε με τη βία την Urazatoκαι τη βοηθό της στην χιονισμένη αυλή, όπου τις χτύπησε αλύπητα. Τότε ο Tokijiroπρότεινε στην ερωμένη του να τη λυτρώσει από εκείνο το περιβάλλον.
Τελικά, η μόνη τους διέξοδος ήταν να ανέβουν στον ψηλό τοίχο, που περιέβαλε το κτίριο, και να πέσουν στο κενό. Την τελευταία στιγμή η Urazato διστάζει να σκοτωθεί.
Αυτή η σκηνή, όμως, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι η αφύπνιση από ένα όνειρο, που δεν διευκρινίζεται ποιός από τους πρωταγωνιστές το βλέπει.
Σύμφωνα με το μοτίβο της διπλής ερωτικής αυτοκτονίας, που στα Ιαπωνικά ονομάζεται “shinjû”, ο άνδρας πεθαίνει πρώτος, και η διαδικασία πραγματοποιείται πάντα δίπλα σε ποτάμι ή λίμνη, και ποτέ στη θάλασσα.
Το λαϊκό αυτό θέμα ήταν δημοφιλές, μέχρι και στα 1868, όταν το προοδευτικό καθεστώς του Αυτοκράτορα Meiji, απαγόρευσε το μουσικό είδος bungobushi, λόγω του συγκινητικού του ύφους. Τότε οι καλλιτέχνες, προκειμένου να συνεχίσουν αυτήν την παράδοση, μετονόμασαν τη μελοποιημένη ερωτική αφήγηση σε Shin’nai.
Υπάρχουν 4 διαφορετικά είδη του θεατρικού είδους shin’nai, που αντιστοιχούν στις 4 εποχές του έτους, όπως συμβαίνει συνήθως και στην ποίηση haiku.
Τα συναισθήματα εκφράζονται με τις λυρικές λέξεις, αλλά κυρίως με τις βαθιές εναλλαγές της φωνής του καλλιτέχνη.
Σαν πρώτο βήμα, θ΄ ακούσουμε ένα μαγνητοφωνημένο απόσπασμα του καλλιτέχνη, από τον πρόλογο αυτού του έργου, ενώ στη συνέχεια ο Κος Keizaburo Tsuruga, θα ερμηνεύσει ένα μικρό κομμάτι.
………
Συνέντευξη του «Εθνικού Θησαυρού» της Ιαπωνίας Κεϊζάμπουρο Τσούρουγκα στον Ηλία Ταμπουράκη. Εθνικό θησαυρό ονομάζει το Υπουργείο Πολιτισμού της Ιαπωνίας έναν μοναδικό εκπρόσωπο της κάθε μορφής καλών τεχνών, τον οποίο συντηρεί το κράτος, με σκοπό να διατηρήσει την εθνική παράδοση.
Για τεχνικούς λόγους, το ιαπωνικό κείμενο έχει μεταγραφεί εδώ στη λατινοποιημένη romaji.
Πριν ζητήσω από τον καλλιτέχνη Keizaburo Tsuruga
να ερμηνεύσει ένα ακόμη απόσπασμα από το έργο του, θα ήθελα να του ζητήσω να μας πει ορισμένα πράγματα για τον ίδιο και την τέχνη του:
Και πρώτ΄ απ΄ όλα, θα ήθελα να τον ρωτήσω εάν η σημερινή Ιαπωνική νεολαία δείχνει ενδιαφέρον για το shin’nai.
1. Keizaburo san! Hôgaku Shin’nai-wa konichi-no seinen-ni-totte omoshiroi desu-ká.
Δεν υπάρχει σήμερα πια δυνατότητα, ούτε στο ραδιόφωνο, ούτε στην τηλεόραση, για τέτοιου είδους παραδοσιακά ακούσματα. Η δυτικές επιρροές έχουν καλύψει κάθε μουσικό χώρο στην Ιαπωνία.
Η επόμενη ερώτησή μου αφορά το αν υπάρχουν στην Ιαπωνία βιβλία που να διατηρούν τις μνήμες αυτού του είδους.
2. Shin’nai-o oboeru tame-ni hon-ga arimasu-ka.
Είναι σπάνιο να βρει κανείς τέτοια βιβλία σήμερα.
Υπάρχει όμως ένα σημείο στο Τόκυο, που λέγεται Kanda, όπου οι συλλέκτες μπορούν να βρουν ορισμένα παλιά, αλλά και νεώτερα χειρόγραφα, που φτιάχνουν οι δάσκαλοι του είδους.
Τότε, φαντάζομαι, θα υπάρχουν σχολές, όπου διδάσκεται αυτή η μουσική.
3. Shin’nai-no gakkô-ga arimasu-ka.
Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους σχολές. Ορισμένοι δάσκαλοι συγκεντρώνουν μερικές φορές λίγους μαθητευόμενους, και τους καθοδηγούν με ιδιαίτερα μαθήματα.
Πόσα χρόνια μελέτης χρειάζονται για να γίνει κανείς ολοκληρωμένος ερμηνευτής, και εσείς, από ποια ηλικία ασχολείστε με αυτήν τη μουσική, και πώς τη μάθατε;
4. Shin’nai-o utau tame-ni, nan nen gurai kakarimasu-ka. Soshite anata-wa itsu utai hajimemashita-ka, soshite doko-de manabimashita-ka.
Χρειάζονται 15 χρόνια για να τελειοποιηθεί κανείς σ΄ αυτό το είδος. Μερικοί μαθητές, όμως, πιστεύουν οτι στα δέκα χρόνια μελέτης είναι έτοιμοι να δώσουν παραστάσεις. Αυτό συμβαίνει διότι δεν αναγνωρίζουν τα λάθη τους.
Ο ίδιος ξεκίνησε την εκμάθηση στα 9 του χρόνια. Ο δάσκαλός του, που ήταν και θείος του, διαπίστωσε οτι μικρός μαθητής του έδειχνε ιδιαίτερη ευκολία στην αποστήθιση. Έτσι, απέκτησε γρήγορα φήμη.
Το shin’nai έχει αφομοιώσει Ευρωπαϊκές επιρροές, εφ΄ όσον εξελίχθηκε αφού οι πρώτοι Πορτογάλοι είχαν ήδη φτάσει στην Ιαπωνία στα 1543, και πως έχει επηρεαστεί από τα θεατρικά είδη Nô & Kabuki;
5. Sen gohyaku yonjû san-ni Portugaro-jin-ga Nihon-ni kimashita, Yôroppa kara-no eikyô-ga shin’nai-ni arimasu-ka. Soshite kabuki to nô kara-no eikyô-ga arimasu-ka.
Οι δυτικές επιρροές στη μουσική έφτασαν στην Ιαπωνία μετά την περίοδο Εdo, δηλαδή μετά το 1868.
Οι ρίζες όμως του shin’nai του Kabukiείναι κοινές, εφ΄ όσον και τα δύο αυτά είδη βασίζονται στην αφήγηση ιστορικών γεγονότων, και έχουν τα ίδια γνωρίσματα, όπως τη διπλή αυτοκτονία.
Βέβαια το θέατρο Nô είναι παλαιότερο είδος, και χρονολογείται από την περίοδο Muromachi (1338)
Διαθέτει μόνο παραδοσιακά μοτίβα, ή προσφέρει και σύγχρονα θέματα; Και, τελειώνοντας, θα ήθελα να ξέρω, από πόσα άτομα πραγματοποιείται μία παράσταση shin’nai;
6. Furui tema to atarashii tema-ga arimasu-ka. Soshite nan nin-de ensô-o shimasu-ka.
Τα θέματα είναι συνήθως κλασσικά. Παρ΄ όλ΄ αυτά, ορισμένοι σύγχρονοι δάσκαλοι του είδους έχουν ασχοληθεί με γεγονότα από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Όσο για τα μέλη που απαρτίζουν μία παράσταση, ο πρώτος μουσικός παίζει το κύριο θέμα στο shamisen, ενώ ο δεύτερος συμπληρώνει τη συνοδεία. Τα φωνητικά ερμηνεύονται πάντα από έναν τραγουδιστή.
Tsuruga san, dôzo!
………
Keizaburo san-no kyô ryôku-o, to Nishijima san-no tasuke-o to ananta-tachi-no sanka-o arigatô gozaimashita.
Ευχαριστούμε πολύ τον Κο. Keizaburo για τη συνεργασία του, την Κα. Nishijimaγια τη βοήθεια που προσέφερε, και όλους εσάς που μας τιμήσατε με την παρουσία σας.
(Ηλίας Ταμπουράκης)
Hôgaku Shin’nai
23-05-‘99
To shin’nai είναι παραδοσιακή μελοποιημένη αφήγηση με συνοδεία του τρίχορδου μουσικού οργάνου shamisen, το οποίο είχε φτάσει από την Κίνα στην Ιαπωνία στα 1560 μ. Χ. –δηλ. κατά τα τέλη της περιόδου Muromachi- έχοντας περάσει πρώτα από την νησιωτική περιοχή της Okinawa.
Πρίν την άφιξη του κινέζικου εκείνου οργάνου, υπήρχε στην Ιαπωνία το λαούτο biwa, με το οποίο επιβίωνε οικονομικά η υψηλή τάξη των περιπλανώμενων τυφλών.
Η Ιαπωνική κοινωνία δέχτηκε το shamisen και το ανέδειξε σταδιακά σε λαϊκή τέχνη ευρείας αποδοχής, παραγκωνίζοντας το biwa, στην επόμενη ιστορική εποχή Azuchi-Momoyama.
Η μουσική του οργάνου shamisen είναι η κύρια επένδυση της αφηγηματικής ποίησης για το θέατρο Kabuki. Αρχικά έπαιρναν μέρος στις παραστάσεις μόνο γυναίκες. Αυτό όμως καταργήθηκε από το καθεστώς του Shôgun Tokugawa.
Από τις ερμηνείες μεμονωμένων καλλιτεχνών προέκυψαν διάφορες μουσικές παραλλαγές, όπως: τo ichiyû-bushi, το bungo-bushi, το gidayû-bushi, το tokiwazu-bushi, το fujimatsu-bushi, και άλλα.
Το shin’naiπροήλθε από το είδος bungo-bushi, περίπου στα 1750, δηλαδή τον τελευταίο αιώνα της περιόδου Edo(=Τόκυο).
Οι ερμηνευτές έχουν συνήθως ένα καλλιτεχνικό προσωνύμιο, όπως π.χ., ο Tsuruga, ο οποίος δημιούργησε την ομώνυμη τεχνοτροπία που θα παρουσιάσουμε σήμερα. Η λέξη tsuru σημαίνει: πουλί-γερανός, και είναι ένα από τα συμβολικά στοιχεία της Ιαπωνίας που συναντάται και στην τέχνη του χαρτιού origami. Το ίδιο ψευδώνυμο έχει επιλέξει και ο κύριος KuboderaKeizaburo, που θα έχουμε την τιμή να ακούσουμε σήμερα.
Το περιεχόμενο του έργου Akegarasuyume-noawayuki, που θα ερμηνεύσει αποσπασματικά, είναι ερωτικό, με κατάληξη διπλής ερωτικής αυτοκτονίας, και μπορεί να συγκριθεί με το σαικσπηρικό μοτίβο του Ρωμαίου και της Ιουλιέτας.
(Απόδοση: Ηλίας Ταμπουράκης)
O-hayô gozaimasu! Yôkoso!
Στα πλαίσια των εκδηλώσεων με τίτλο:
“Ζωντανές Ιαπωνικές Παραδόσεις Σήμερα”,
που οργανώνει ο Ιαπωνικός Σύνδεσμος σε συνεργασία με
την Ιαπωνική Πρεσβεία, με την ευκαιρία της συμπλήρωσης
100 ετών Ελληνο-Ιαπωνικής Φιλίας,
σας καλωσορίζουμε και σας ευχαριστούμε για τη συμμετοχή σας.
Εκτός των βασικών στοιχείων γύρω από το μουσικό είδος Hôgaku Shin’nai, τα οποία μπορείτε να βρείτε στο έντυπο που διανέμεται στην είσοδο,
θα ήθελα να προσθέσω ορισμένες λεπτομέρειες που αφορούν το περιεχόμενο αυτής της λυρικής διήγησης:
Ο τίτλος του λογοτεχνικού έργου είναι: “Akegarasu yume-no awayuki”,
και παρουσιάζει σχετική περιπλοκότητα στη μετάφραση, λόγω του λυρισμού του.
Περιφραστικά θα μπορούσα να πω οτι σημαίνει:
“Το λεπτό χιόνι στο όνειρο του λαμπερού κορακιού”.
Η τυπική ιστορία, που συναντάται με διάφορες παραλλαγές, εκτυλίσσεται σ΄ έναν οίκο ανοχής με πολύ ψηλούς τοίχους -για ν΄αποφεύγονται οι αποδράσεις των εργαζόμενων κοριτσιών, που συνηθίζονταν τότε στην Ιαπωνία.
Εκεί, μία χορεύτρια, η Urazato, ερωτεύεται έναν πελάτη, τον Tokijiro, που είναι όμως παντρεμένος.
Επειδή η Urazatoήταν πολυέξοδη, ο Tokijiroαποφάσισε να μπει κρυφά στο δωμάτιό της, χωρίς να πληρώσει την επιστάτρια YariteBaba. Εκείνη όμως το έμαθε αμέσως, και έβγαλε με τη βία την Urazatoκαι τη βοηθό της στην χιονισμένη αυλή, όπου τις χτύπησε αλύπητα. Τότε ο Tokijiroπρότεινε στην ερωμένη του να τη λυτρώσει από εκείνο το περιβάλλον.
Τελικά, η μόνη τους διέξοδος ήταν να ανέβουν στον ψηλό τοίχο, που περιέβαλε το κτίριο, και να πέσουν στο κενό. Την τελευταία στιγμή η Urazato διστάζει να σκοτωθεί.
Αυτή η σκηνή, όμως, δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Είναι η αφύπνιση από ένα όνειρο, που δεν διευκρινίζεται ποιός από τους πρωταγωνιστές το βλέπει.
Σύμφωνα με το μοτίβο της διπλής ερωτικής αυτοκτονίας, που στα Ιαπωνικά ονομάζεται “shinjû”, ο άνδρας πεθαίνει πρώτος, και η διαδικασία πραγματοποιείται πάντα δίπλα σε ποτάμι ή λίμνη, και ποτέ στη θάλασσα.
Το λαϊκό αυτό θέμα ήταν δημοφιλές, μέχρι και στα 1868, όταν το προοδευτικό καθεστώς του Αυτοκράτορα Meiji, απαγόρευσε το μουσικό είδος bungobushi, λόγω του συγκινητικού του ύφους. Τότε οι καλλιτέχνες, προκειμένου να συνεχίσουν αυτήν την παράδοση, μετονόμασαν τη μελοποιημένη ερωτική αφήγηση σε Shin’nai.
Υπάρχουν 4 διαφορετικά είδη του θεατρικού είδους shin’nai, που αντιστοιχούν στις 4 εποχές του έτους, όπως συμβαίνει συνήθως και στην ποίηση haiku.
Τα συναισθήματα εκφράζονται με τις λυρικές λέξεις, αλλά κυρίως με τις βαθιές εναλλαγές της φωνής του καλλιτέχνη.
Σαν πρώτο βήμα, θ΄ ακούσουμε ένα μαγνητοφωνημένο απόσπασμα του καλλιτέχνη, από τον πρόλογο αυτού του έργου, ενώ στη συνέχεια ο Κος Keizaburo Tsuruga, θα ερμηνεύσει ένα μικρό κομμάτι.
………
Συνέντευξη του «Εθνικού Θησαυρού» της Ιαπωνίας Κεϊζάμπουρο Τσούρουγκα στον Ηλία Ταμπουράκη. Εθνικό θησαυρό ονομάζει το Υπουργείο Πολιτισμού της Ιαπωνίας έναν μοναδικό εκπρόσωπο της κάθε μορφής καλών τεχνών, τον οποίο συντηρεί το κράτος, με σκοπό να διατηρήσει την εθνική παράδοση.
Για τεχνικούς λόγους, το ιαπωνικό κείμενο έχει μεταγραφεί εδώ στη λατινοποιημένη romaji.
Πριν ζητήσω από τον καλλιτέχνη Keizaburo Tsuruga
να ερμηνεύσει ένα ακόμη απόσπασμα από το έργο του, θα ήθελα να του ζητήσω να μας πει ορισμένα πράγματα για τον ίδιο και την τέχνη του:
Και πρώτ΄ απ΄ όλα, θα ήθελα να τον ρωτήσω εάν η σημερινή Ιαπωνική νεολαία δείχνει ενδιαφέρον για το shin’nai.
1. Keizaburo san! Hôgaku Shin’nai-wa konichi-no seinen-ni-totte omoshiroi desu-ká.
Δεν υπάρχει σήμερα πια δυνατότητα, ούτε στο ραδιόφωνο, ούτε στην τηλεόραση, για τέτοιου είδους παραδοσιακά ακούσματα. Η δυτικές επιρροές έχουν καλύψει κάθε μουσικό χώρο στην Ιαπωνία.
Η επόμενη ερώτησή μου αφορά το αν υπάρχουν στην Ιαπωνία βιβλία που να διατηρούν τις μνήμες αυτού του είδους.
2. Shin’nai-o oboeru tame-ni hon-ga arimasu-ka.
Είναι σπάνιο να βρει κανείς τέτοια βιβλία σήμερα.
Υπάρχει όμως ένα σημείο στο Τόκυο, που λέγεται Kanda, όπου οι συλλέκτες μπορούν να βρουν ορισμένα παλιά, αλλά και νεώτερα χειρόγραφα, που φτιάχνουν οι δάσκαλοι του είδους.
Τότε, φαντάζομαι, θα υπάρχουν σχολές, όπου διδάσκεται αυτή η μουσική.
3. Shin’nai-no gakkô-ga arimasu-ka.
Δεν υπάρχουν τέτοιου είδους σχολές. Ορισμένοι δάσκαλοι συγκεντρώνουν μερικές φορές λίγους μαθητευόμενους, και τους καθοδηγούν με ιδιαίτερα μαθήματα.
Πόσα χρόνια μελέτης χρειάζονται για να γίνει κανείς ολοκληρωμένος ερμηνευτής, και εσείς, από ποια ηλικία ασχολείστε με αυτήν τη μουσική, και πώς τη μάθατε;
4. Shin’nai-o utau tame-ni, nan nen gurai kakarimasu-ka. Soshite anata-wa itsu utai hajimemashita-ka, soshite doko-de manabimashita-ka.
Χρειάζονται 15 χρόνια για να τελειοποιηθεί κανείς σ΄ αυτό το είδος. Μερικοί μαθητές, όμως, πιστεύουν οτι στα δέκα χρόνια μελέτης είναι έτοιμοι να δώσουν παραστάσεις. Αυτό συμβαίνει διότι δεν αναγνωρίζουν τα λάθη τους.
Ο ίδιος ξεκίνησε την εκμάθηση στα 9 του χρόνια. Ο δάσκαλός του, που ήταν και θείος του, διαπίστωσε οτι μικρός μαθητής του έδειχνε ιδιαίτερη ευκολία στην αποστήθιση. Έτσι, απέκτησε γρήγορα φήμη.
Το shin’nai έχει αφομοιώσει Ευρωπαϊκές επιρροές, εφ΄ όσον εξελίχθηκε αφού οι πρώτοι Πορτογάλοι είχαν ήδη φτάσει στην Ιαπωνία στα 1543, και πως έχει επηρεαστεί από τα θεατρικά είδη Nô & Kabuki;
5. Sen gohyaku yonjû san-ni Portugaro-jin-ga Nihon-ni kimashita, Yôroppa kara-no eikyô-ga shin’nai-ni arimasu-ka. Soshite kabuki to nô kara-no eikyô-ga arimasu-ka.
Οι δυτικές επιρροές στη μουσική έφτασαν στην Ιαπωνία μετά την περίοδο Εdo, δηλαδή μετά το 1868.
Οι ρίζες όμως του shin’nai του Kabukiείναι κοινές, εφ΄ όσον και τα δύο αυτά είδη βασίζονται στην αφήγηση ιστορικών γεγονότων, και έχουν τα ίδια γνωρίσματα, όπως τη διπλή αυτοκτονία.
Βέβαια το θέατρο Nô είναι παλαιότερο είδος, και χρονολογείται από την περίοδο Muromachi (1338)
Διαθέτει μόνο παραδοσιακά μοτίβα, ή προσφέρει και σύγχρονα θέματα; Και, τελειώνοντας, θα ήθελα να ξέρω, από πόσα άτομα πραγματοποιείται μία παράσταση shin’nai;
6. Furui tema to atarashii tema-ga arimasu-ka. Soshite nan nin-de ensô-o shimasu-ka.
Τα θέματα είναι συνήθως κλασσικά. Παρ΄ όλ΄ αυτά, ορισμένοι σύγχρονοι δάσκαλοι του είδους έχουν ασχοληθεί με γεγονότα από τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο.
Όσο για τα μέλη που απαρτίζουν μία παράσταση, ο πρώτος μουσικός παίζει το κύριο θέμα στο shamisen, ενώ ο δεύτερος συμπληρώνει τη συνοδεία. Τα φωνητικά ερμηνεύονται πάντα από έναν τραγουδιστή.
Tsuruga san, dôzo!
………
Keizaburo san-no kyô ryôku-o, to Nishijima san-no tasuke-o to ananta-tachi-no sanka-o arigatô gozaimashita.
Ευχαριστούμε πολύ τον Κο. Keizaburo για τη συνεργασία του, την Κα. Nishijimaγια τη βοήθεια που προσέφερε, και όλους εσάς που μας τιμήσατε με την παρουσία σας.
(Ηλίας Ταμπουράκης)