Άρθρο του Ηλία Ταμπουράκη στο έντυπο της Λατινοαμερικανικής κοινότητας
Sol Latino, 2003
Sol Latino, 2003
Παλάτι για έναν πρόσφυγα
Το Γιουκατάν, στο Μεξικό, είναι ο τόπος όπου βρήκε καταφύγιο ο Αζτέκος θεός "Κετσαλκόατλ-Φτερωτό Φίδι", για να γλυτώσει από την οργή των δαιμόνων "Τσιτσιμίμε", που ήθελαν να τον εκδικηθούν για τη σεξουαλική του ένωση με την παρθένα θεά του φυτού που παράγει το οινοπνευματώδες ποτό "πούλκε". Αυτός ο μύθος έχει πολιτικές προεκτάσεις γύρω από την εκδίωξη του ιστορικού και θεοποιημένου ηγέτη του Ανάγουακ, τον οποίο οι Μάγιας μετονόμασαν σε "Κουκούλκαν", και αργότερα τον συσχέτισαν με τον Ισπανό κατακτητή Φερδινάνδο Κορτές.
"Αν το Γιουκατάν γινόταν ονομαστό και φημισμένο για την πληθώρα, το μεγαλείο και την ομορφιά των κτιρίων του, όπως άλλες περιοχές των Ινδιών έγιναν ονομαστές και φημισμένες για το χρυσάφι, το ασήμι και τα πλούτη τους, η δόξα του θα εξαπλωνόταν όπως εκείνη του Περού και της Νέας Ισπανίας….", είχε πει στα 1566 ο Επίσκοπος Διέγο Δε Λάν΄ντα. Στο "Δρόμο των Λόφων Πούουκ", ο αρχιτεκτονικός ρυθμός των κλασικών Μάγιας του Βορρά, με τις περίπλοκες προσώψεις με γεωμετρικά σχήματα σε ασβεστολιθική πέτρα, ίσως παρουσιάζει μία μορφή μυστικιστικού μπαρόκ, του οποίου ο "τρόμος για τις κενές επιφάνειες" είχε ως σκοπό να υποβάλλει μέσω του εντυπωσιασμού, τις λαϊκές τάξεις.
Το μεγαλοπρεπές τριόρωφο Παλάτι "πούουκ" των μάγιας στο Σαγίλ (3ος-9ος αι. μ.Χ.), με τη στιβαρή λιθοδομή, έχει -βέβαια κατά σύμπτωση- κοινά στοιχεία με το μινωικό ανάκτορο της Κνωσού, στην Κρήτη, όπως π.χ. οι κολώνες χωρίς ραβδώσεις, που στενεύουν προς τα κάτω, μιμούμενες την πρώιμη αρχιτεκτονική με κορμούς δέντρων, τα σχετικά χοντροκομμένα κιονόκρανα, και, μεταξύ άλλων, την επιβλητική ράμπα.
"Αν το Γιουκατάν γινόταν ονομαστό και φημισμένο για την πληθώρα, το μεγαλείο και την ομορφιά των κτιρίων του, όπως άλλες περιοχές των Ινδιών έγιναν ονομαστές και φημισμένες για το χρυσάφι, το ασήμι και τα πλούτη τους, η δόξα του θα εξαπλωνόταν όπως εκείνη του Περού και της Νέας Ισπανίας….", είχε πει στα 1566 ο Επίσκοπος Διέγο Δε Λάν΄ντα. Στο "Δρόμο των Λόφων Πούουκ", ο αρχιτεκτονικός ρυθμός των κλασικών Μάγιας του Βορρά, με τις περίπλοκες προσώψεις με γεωμετρικά σχήματα σε ασβεστολιθική πέτρα, ίσως παρουσιάζει μία μορφή μυστικιστικού μπαρόκ, του οποίου ο "τρόμος για τις κενές επιφάνειες" είχε ως σκοπό να υποβάλλει μέσω του εντυπωσιασμού, τις λαϊκές τάξεις.
Το μεγαλοπρεπές τριόρωφο Παλάτι "πούουκ" των μάγιας στο Σαγίλ (3ος-9ος αι. μ.Χ.), με τη στιβαρή λιθοδομή, έχει -βέβαια κατά σύμπτωση- κοινά στοιχεία με το μινωικό ανάκτορο της Κνωσού, στην Κρήτη, όπως π.χ. οι κολώνες χωρίς ραβδώσεις, που στενεύουν προς τα κάτω, μιμούμενες την πρώιμη αρχιτεκτονική με κορμούς δέντρων, τα σχετικά χοντροκομμένα κιονόκρανα, και, μεταξύ άλλων, την επιβλητική ράμπα.