Ετήσιο Σεμινάριο Λατινοαμερικανικού πολιτισμού του Ηλία Ταμπουράκη στον Όμιλο UNESCO Ν. Πειραιώς & Νήσων, 2004-2005.
Μεξικό: Τεσκατλιπόκα και Κετσαλκόατλ,
Ο Καθρέφτης από Οψιδιανό που Καπνίζει, ενάντια στο Φτερωτό Φίδι
Ο μύθος των πέντε Ηλίων του πολιτισμού νάουατλ (náhuatl) των Αζτέκων διηγείται ότι στο δέκατο τρίτο ουρανό, το ζευγάρι των Δημιουργών γεννά τέσσερις γιους: τον κόκκινο Τεσκατλιπόκα (Tezcatlipoca), το μαύρο Τεσκατλιπόκα –που ταυτίζεται με το δεύτερο Ήλιο-, τον Ουιτσιλοπόστλι (Huitzilopoxtli) –τον προστάτη των Αζτέκων, στο Μεξικό- και το Φτερωτό Φίδι Κετσαλκόατλ (Quetzalcóatl). Αυτός θεωρείται δίδυμος του Τεσκατλιπόκα με τις δύο μορφές.
Ο μαύρος Τεσκατλιπόκα –που το όνομά του σημαίνει «Καθρέφτης από Οψιδιανό που Καπνίζει»- κυριαρχεί στον πρώτο Κόσμο, δηλαδή στον Ήλιο των Γιγάντων.
Ο Κετσαλκόατλ τον ρίχνει στη θάλασσα μ’ ένα ξύλο. Ο Τεσκατλιπόκα ανασταίνεται τελικά με τη μορφή ιαγουάρου –γεγονός που μπορεί να συγκριθεί με το θεό Κ’ινίτς Αχάου (K’initz Ajaw) –τον ηλιακό ιαγουάρο των Μάγια, και πήρε από τότε την ουράνια θέση του στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου.
Το Φτερωτό Φίδι κυριαρχεί στο δεύτερο Κόσμο, δηλαδή στον Ήλιο του Ανέμου. Ο Καθρέφτης από Οψιδιανό που Καπνίζει τον ρίχνει με μία κλωτσιά.
Ο Τλάλοκ (Tlaloc) – ο θεός της βροχής είναι ο κύριος του τρίτου Κόσμου και του Ηλίου της Βροχής. Ο Κετσαλκόατλ καταστρέφει αυτόν τον Κόσμο με μία πύρινη βροχή από τα ηφαίστεια του κεντρικού Μεξικού.
Η Τσαλτσιουτλίκουε (Chalchiutlicue) –η θεά με το ένδυμα από πράσινο νεφρίτη (jade), σύζυγος του Τλάλοκ και προστάτιδα των ποταμών και των λιμνών- είναι η κυρίαρχος του τέταρτου Κόσμου του Υδάτινου Ηλίου (όπως και ο Ύψιστος Tupã των Γουαρανί (guaraní) στην Παραγουάη.
Σ’ αυτόν το μύθο διαφαίνονται οι αλλεπάλληλες δημιουργίες και καταστροφές της υφηλίου, ως αποτέλεσμα των κοσμικών φαινομένων και του ανταγωνισμού της Ανθρωπότητας.
Ο μαύρος Τεσκατλιπόκα –που το όνομά του σημαίνει «Καθρέφτης από Οψιδιανό που Καπνίζει»- κυριαρχεί στον πρώτο Κόσμο, δηλαδή στον Ήλιο των Γιγάντων.
Ο Κετσαλκόατλ τον ρίχνει στη θάλασσα μ’ ένα ξύλο. Ο Τεσκατλιπόκα ανασταίνεται τελικά με τη μορφή ιαγουάρου –γεγονός που μπορεί να συγκριθεί με το θεό Κ’ινίτς Αχάου (K’initz Ajaw) –τον ηλιακό ιαγουάρο των Μάγια, και πήρε από τότε την ουράνια θέση του στον αστερισμό της Μεγάλης Άρκτου.
Το Φτερωτό Φίδι κυριαρχεί στο δεύτερο Κόσμο, δηλαδή στον Ήλιο του Ανέμου. Ο Καθρέφτης από Οψιδιανό που Καπνίζει τον ρίχνει με μία κλωτσιά.
Ο Τλάλοκ (Tlaloc) – ο θεός της βροχής είναι ο κύριος του τρίτου Κόσμου και του Ηλίου της Βροχής. Ο Κετσαλκόατλ καταστρέφει αυτόν τον Κόσμο με μία πύρινη βροχή από τα ηφαίστεια του κεντρικού Μεξικού.
Η Τσαλτσιουτλίκουε (Chalchiutlicue) –η θεά με το ένδυμα από πράσινο νεφρίτη (jade), σύζυγος του Τλάλοκ και προστάτιδα των ποταμών και των λιμνών- είναι η κυρίαρχος του τέταρτου Κόσμου του Υδάτινου Ηλίου (όπως και ο Ύψιστος Tupã των Γουαρανί (guaraní) στην Παραγουάη.
Σ’ αυτόν το μύθο διαφαίνονται οι αλλεπάλληλες δημιουργίες και καταστροφές της υφηλίου, ως αποτέλεσμα των κοσμικών φαινομένων και του ανταγωνισμού της Ανθρωπότητας.